درنای بلژیکی به تالاب فریدونکنار منتقل شد

به گزارش زنهار؛ مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با اشاره به زنده گیری و انتقال درنای پرورشی بلژیکی از عباس آباد به فریدونکنار گفت: این پرنده در صحت و سلامت به سر می برد.

عطااله کاویان با بیان اینکه عصر شنبه درنای رؤیا توسط مردم محلی در اراضی شالیزاری شهرستان عباس آباد تنکابن مشاهده شده است، افزود: این اتفاق قابل پیش بینی بوده است زیرا در مصاحبه های قبلی از دوستداران محیط زیست خواسته بودیم، چنانچه پرنده‌ای با مشخصات درنا را مشاهده کردند، به نزدیکترین اداره یا واحد محیط‌بانی اطلاع‌رسانی کنند.

وی در ادامه افزود: بعد از مطلع شدن از توقف درنای رؤیا درشهرستان عباس آباد، تیمی از کارشناسان اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران به منطقه اعزام شدند و درنای رؤیا را که تا فاصله ۱۵۰ کیلومتری پرواز کرده بود در صحت و سلامتی کامل همراه با واکنش‌های طبیعی مشاهده کردند.

وی با اعلام اینکه چهار فرضیه در رابطه با پروژه مهاجرت درنای سیبری پیش بینی شده بود، گفت: مهاجرت این دو پرنده باهم آغاز شد اما باتوجه به اینکه درنای رؤیا یک درنای پرورشی است وتوان لازم برای مسیر پرواز طولانی را ندارد، در طول مسیر پروازی توقف داشته ومهاجرت دو درنا به صورت مشترک انجام نشد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران تصریح کرد: مطابق باپیش بینی‌های انجام شده، برنامه مدونی با همکاری بنیاد بین المللی درنا و مرکز تکثیر و نگهداری درنای بلژیک تدوین تا مطابق با پروتکل‌ها، اقدامات لازم انجام گیرد.

وی افزود: این پرنده در حال حاضر در قفس طبیعی در تالاب فریدونکنار نگهداری می‌شود.

یک بال درنای بلژیکی دی ماه امسال برای حفظ مسیر پروازی بازمانده گله غربی درناها از بلژیک به مازندران منتقل شد و این درنا پس از پنج روز نگهداری در سازه موقت در تالاب فریدونکنار رهاسازی شد و طی ۳۴ روز با درنای سیبری به نام آرزو همزیستی داشته است.

درنای سیبری به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شد که جمعیت مرکزی آن به هند مهاجرت می‌کرد که منقرض شد، جمعیت غربی به ایران می‌آمد که الان فقط یک درنای نر با نام امید از آن باقی مانده که با تلف شدن آن این جمعیت نیز کامل منقرض می‌شود اما جمعیت شرقی آن هنوز وجود دارد و می‌گویند که سه هزار درنا از آن همچنان به چین مهاجرت می‌کند.

درناها برای زندگی به آب وابسته‌اند به طوری که تغذیه، لانه‌سازی، زادآوری و زمستان‌گذرانی این پرنده در تالاب‌های ترجیحاً وسیع و کم عمق (حداکثر ۳۰ سانتیمتر) آب شیرین با میدان دید مناسب است و بیشتر از ریشه‌ها، جوانه‌ها، دانه‌های گیاهان آبزی، حشرات، ماهی‌ها و جوندگان کوچک تغذیه می‌کنند که در ایران تالاب فریدونکنار هر ساله میزبان یک درنا که باقیمانده از جمعیت غربی آن است، می‌شود که اگر این یک عدد درنا هم از بین برود جمعیت غربی آن کامل منقرض می‌شود.

البته برای حفظ این گونه از انقراض اقدامات ملی و بین المللی زیادی انجام شده است، بنیاد جهانی درناها در دهه ۷۰ شمسی طرح احیای درناها را در ایران آغاز کرد، در واقع یک کار بین المللی با بودجه صندوق جهانی محیط زیست و حضور کارشناسان خارجی و همکاری سازمان حفاظت محیط زیست، روسیه و بنیاد جهانی درناها انجام شد و می‌خواستند جمعیت این پرنده را احیا کنند که شواهد نشان می‌دهد با وجود هزینه بسیار، موفق نشدند.

اما امید تک درنای سیبری ۱۵ سال است که تنهایی کریدور غربی را حفظ کرده است و امسال هم پنجم آبان ماه وارد ایران و تالاب فریدنکنار شد، داستان تنها شدن امید هم شنیدنی است به طوری که جفت خود آرزو را در یک شب سرد و توفانی با شلیک گلوله شکارچیان از دست داد اما همچنان به مسیر پروازی خود در غرب وفادار مانده و هر سال تنها برای زمستان گذرانی در تالاب فریدونکنار به زمین می‌نشیند.