مرگبارترین خطر آب و هوایی نزدیک است

به گزارش زنهار، با گرم شدن زمین، راهبردها و سرمایه‌گذاری‌های ابتکاری برای ایجاد تاب‌آوری اجتماعی و اقتصادی در برابر گرمای شدید مورد نیاز است. انسان‌ها در حال واگذاری مسابقه، به گرمای شدید هستند و توانایی بدن برای انطباق با شکستن رکوردهای دما در سراسر جهان که باعث افزایش گرمازدگی برای افراد آسیب‌پذیر و جوامع در سراسر جهان می‌شود، تحت آزمایش قرار دارد.

سال گذشته تخمین زده شد که تنها در اروپا به دلیل گرمای شدید ۶۲ هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند. در ایالات‌متحده، سالانه ۴۰ کارگر در اثر گرما جان خود را از دست می‌دهند که عمدتاً در مشاغل خارج از منزل مانند کشاورزی، ساخت‌وساز و تحویل بسته است.

گرمای شدید با افزایش شرایط سلامت روان مانند افسردگی همراه است و طیف وسیعی از بیماری‌های تنفسی و قلبی وعروقی را تشدید می‌کند. گرمای شدید مرگبارترین خطر آب و هوایی است که مسئول تقریباً نیم میلیون مرگ در سال در جهان است.

امواج گرما می‌توانند باعث خستگی، گرفتگی عضلات، بدتر شدن سلامت روان، عوارض دیابت و حتی سکته شوند که خطر قابل توجهی در هر جمعیتی است. گرمای شدید فراتر از تأثیرات بر سلامت و رفاه کارگران، باعث تأثیرات اقتصادی بی‌شماری نیز می‌شود، همچنین، بر زنجیره‌های تأمین نیازهای حیاتی تأثیر می‌گذارد، عملیات تجاری را کند می‌کند و به بهره‌وری نیروی کار آسیب می‌رساند. سالانه ۶۷۵ میلیارد ساعت در سطح جهان به دلیل گرما و رطوبت بیش از حد از دست می‌رود که تقریباً ۱.۷ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را تشکیل می‌دهد.

کشاورزان با رقم حدودی ۹۴۰ میلیون نفر فعال در بخش کشاورزی در سراسر جهان، بیشترین آسیب را از افزایش دما خواهند دید. بر اساس اعلام سازمان بین‌المللی کار، بخش کشاورزی تا سال ۲۰۳۰ مسئول ۶۰ درصد از ساعات کاری جهانی از دست رفته ناشی از استرس گرمایی خواهد بود. آسیای شرقی و آمریکای لاتین بیشترین ضرر را از رکود اقتصادی ناشی از گرما متحمل خواهند شد.

با افزایش امواج گرما، تطبیق نیروی کار و محیط کار با گرمای شدید برای رهبران کسب‌وکار و سیاست‌گذاران در سراسر اقتصاد جهانی در بحبوحه چشم‌انداز خطر آب و هوایی که به‌طور فزاینده‌ای ناپایدارتر می‌شود، مهم است.

در حالی که وضعیت بسیار وحشتناک است و فرصت‌هایی برای اقدام وجود دارد، به‌ویژه برای کارفرمایان تا آنها از نیروی کار خود حمایت و محافظت می‌کنند؛ اول، باید طرز فکر خود را از یک ناهنجاری آب و هوا به هنجار جدیدی که باید با آن تطبیق پیدا کنیم تغییر دهیم و بیایید آن را به سه افق - کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تقسیم کنیم.

نقش کارفرما با ادامه افزایش دما، اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند. تنش گرمایی به دلیل اثراتی که بر سلامت انسان دارد، تهدیدی مهم برای شرکت‌هاست. امواج گرما می‌توانند باعث خستگی، بدتر شدن سلامت روان، عوارض دیابت و حتی سکته شود. پیش‌بینی می‌شود که دو درصد از کل ساعات کار ممکن است سالانه به دلیل استرس گرمایی در محل کار از بین برود که این رقم تا سال ۲۰۳۰ سالانه بیش از چهار تریلیون دلار خواهد بود.

کارفرمایان می‌توانند با اتخاذ رویکردی پیشگیرانه از کارکنان خود محافظت کنند. آنان می‌توانند به کارکنان آموزش دهند که استرس گرمایی چیست، چگونه بر سلامت و ایمنی آنان تأثیر می‌گذارد و بدانند که گرما چه زمانی شدید است و برای کدام افراد بیشتر ضرر دارد.

کارفرمایان می‌توانند برنامه‌های کاری را تطبیق دهند. هنگامی که گرمای شدید آن را برای کارگران ناامن می‌کند، کارفرمایان باید زمان کار را جابجا کنند و در حال حاضر شاهد این موضوع هستیم؛ کارگران مزرعه در سراسر جهان در حال حاضر در شب کار می‌کنند. این امر در بخش‌های دیگر، از جمله ساخت‌وساز و حمل‌ونقل که در آن کارفرمایان بیشتر از کار شبانه یا شروع صبح زود استقبال می‌کنند، در حال افزایش است.

کارفرمایان می‌توانند برای رویدادهای گرمای شدید طولانی‌مدت برنامه‌ریزی کنند. در برخی شرایط، کارفرمایان ممکن است به انعطاف‌پذیری در برنامه‌های کاری خود مانند ساعات کاری کوتاه‌تر و دوره‌های استراحت طولانی‌تر نیاز داشته باشند. چالش بزرگ برای کارفرمایان این است که چگونه برای چنین رویدادی بودجه‌بندی کنند. ارزش بیمه را می‌توان برای رسیدگی به نوسانات و احتمال وقوع چنین رویدادهایی در هنگام تلاش برای هزینه‌ کردن آنها در نظر گرفت.

کارفرمایان همچنین می‌توانند دستورالعمل‌های ایمنی محل کار را در مورد گرمای شدید بررسی کنند که شامل سیاست‌های داخلی و خارجی می‌شود. محدودیت‌های مالی می‌توانند کارفرمایانی را که به دنبال اجرای سیاست اقدام حرارتی و برنامه‌ریزی برای شرکت هستند، باز دارند. به‌طور مشابه، کارگران ممکن است انگیزه‌ای برای پیروی از این اقدامات ایمنی نداشته باشند زیرا بر حقوق آنان تأثیر می‌گذارد.

استفاده از فناوری برای عبور از سیاست‌ها یکی از راه‌های محافظت بهتر از نیروی کار است. حتی با وجود سخاوتمندانه‌ترین سیاست‌ها، برخی از صنایع جایی هستند که کارگران به صورت شخصی یا توسط مدیر خود انگیزه استراحت ندارند.

همچنین امکان مقاوم‌سازی محل کار نیز وجود دارد. تهویه مطبوع که ممکن است از نظر تاریخی تاکنون مورد نیازه نبوده است، می‌تواند اضافه شود، یا سیستم‌های خنک کننده جایگزین، مانند خنک‌کننده تابشی، مورد بررسی قرار گیرد. یکی از مزایای خنک کننده تابشی این است که نیازی به رطوبت‌زدایی ندارد و می‌تواند ۶۰ درصد از بودجه انرژی کولر گازی در مکان‌های مرطوب را تشکیل دهد. این فرآیند می‌تواند شامل ارزیابی مجدد جایی که خنک‌سازی ضروری است باشد. برای کارگران سیار، این مورد شامل حمل‌ونقل آنها نیز می‌شود.

در حالی که بسیاری از کشورها قوانینی در مورد کار در گرمای شدید ندارند یا قوانین محدودی دارند، این امر احتمالاً تغییر می‌کند زیرا درصد بیشتری از نیروی کار باید به‌طور معمول با این مشکل روبرو شوند. همانطور که قبلاً ذکر شد، این احتمالاً یک نبرد سخت خواهد بود زیرا بسیاری از سیاست‌هایی که از کارگران محافظت می‌کنند بر درآمد و یا بهره‌وری آنان تأثیر می‌گذارند.

تسریع مشارکت عمومی و خصوصی برای نیازهای سرمایه‌گذاری بلندمدت نیز باید در برنامه‌های بلندمدت ادغام شود. در حالی که ما بر محل کار و نقش محوری کارفرمایان در محافظت از نیروی کار در برابر خطر گرمای شدید آینده تمرکز می‌کنیم، نیاز به مشارکت و سرمایه‌گذاری در بین نهادهای دولتی و سرمایه خصوصی را تشخیص می‌دهیم.

مزایای بلندمدت برای کارفرمایان و کارمندان شامل در دسترس بودن زیرساخت‌های سایه (به عنوان مثال، درختان، راهروهای سرپوشیده و غیره) و مسیرهای تهویه شهری است. مزایای ثانویه زیرساخت سایه و کاهش تهویه شهری شامل بهبود سلامت روان، کاهش سطح استرس و کیفیت کلی هواست.

گرمای شدید بر سلامت، مرگ‌ومیر و بهره‌وری جمعیت تأثیر مادی دارد. گرمای شدید در ایالات‌متحده، بیش از مجموع طوفان، سیل و گردباد باعث مرگ مردم می‌شود. گرمای شدید در تمام اقشار جامعه خطرناک است اما افرادی که در محیط‌های شهری متراکم زندگی و کار می‌کنند در معرض خطر بیشتری هستند.

علاوه بر این، افزایش دما به‌طور جدی عملکرد و سلامت بزرگترین دارایی‌ها یعنی افراد را مختل می‌کند. کاهش بهره‌وری کارگران می‌تواند منجر به پیامدهای بیشتر ازجمله درآمد کمتر کارگر و فشارهای مالی بیشتر بر افراد و خانواده ها شود.

دمای گرمتر می‌تواند سطوح آلودگی هوا و قرار گرفتن در معرض مواد مضر برای کارگران، مانند ازن و ذرات ریز (مانند مه دود) را افزایش دهد و به افزایش آلودگی هوا به دلیل راکد شدن هوا کمک کند.

افزایش میانگین دمای محیط مورد انتظار با تغییرات آب و هوایی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر محل کار داشته باشد و با گرم شدن زمین، راهبردها و سرمایه‌گذاری‌های نوآورانه کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت برای ایجاد انعطاف‌پذیری اجتماعی و اقتصادی برای مقابله با گرمای شدید مورد نیاز است.