درباره آتشکده آذرگشسب یا تخت سلیمان چه می دانید؟
مطمئنا، افسانه های بی شماری درباره آتشکده آذرگشسب یا همان تخت سلیمان (Takht-e Soleyman) شنیده و یا خوانده اید. نام این آتشکده در شاهنامه و حتی اوستا آمده است و از همه مهم تر ارزش و اهمیت آن را از این می توان فهمید که در فهرست میراث جهانی به ثبت رسیده است. تخت سلیمان، یکی از زیباترین و باارزش ترین جاذبه های تاریخی استان آذربایجان غربی در یک منطقه خوش آب و هوا واقع شده و پذیرای گردشگران داخلی و خارجی زیادی از سراسر ایران و دنیا است.
به گزارش زنهار، تخت سلیمان در آذربایجان غربی و ۴۵ کیلومتری شمال شرق تکاب واقع شده است. در ادوار مختلف اقوام زیادی نظیر مادها، هخامنشیان، اشکانیان، ساسانیان و مغولها در شهر باستانی تخت سلیمان سکونت گزیده اند. این شهر در ادوار مختلف در اوج تمدن و شکوفایی درخشیده است و متاسفانه امروزه نشانی از این شهر در آذربایجان غربی نمانده و "بر باد شده یک سر، با خاک شده یکسان". شهر شیز از جمله جاهایی است که گمان میرود محل تولد زرتشت باشد، اما همه محققان با این ادعا موافق نیستند.
نامهای تخت سلیمان
تمام مکانهایی که امروزه میبینیم و میشناسیم در طول ادوار مختلف نامهای مختلف و متعددی داشته اند، اما با گذشت زمان و گاه با رویدادهای تاریخی به دست فراموشی سپرده شده و یا تغییر یافته اند. تخت سلیمان، از آن مکانهای ارزشمندی است که نامش در متون کهن وجود دارد. فراد، شیزه، چیچست و چئچست همه نامهایی هستند که تخت سلیمان روزگاری با آنها خوانده میشد. برای مثال، مورخ یونانی به نام "پلوتارک" از تخت سلیمان با نام فراد یاد کرده است. در شاهنامه تخت سلیمان را با نام "چیچست" خطاب کرده اند و یا در اوستا تا که کهنترین متون است، با نام "چئچست" آورده شده است.
اما امروزه، این نامها به دست فراموشی سپرده شده اند و چیزی که بر سر زبانها جاری است؛ "تخت سلیمان" است. حال این که این نام از کجا و چگونه آمده، به اعتقاد برخی حضرت سلیمان این منطقه را ساخته و در آن سالها زندگی کرده و به همین دلیل نامش تخت سلیمان انتخاب شده است. به باور برخی دیگر هم این نام برای جلوگیری از حمله اعراب به منطقه نهاده شده است.
معرفی آتشکده آذرگشسب یا تخت سلیمان
قلعه تاریخی تخت سلیمان (آذرگشسب)، یکی از بناهای تاریخی مهم جهان بوده و از دوره ساسانیان به جا مانده است. این قلعه از بخشهای مختلفی، چون آتشکده آذرگشسب، آتشکده شاهی و جنگ آوران، معبد آناهیتا، ایوان خسرو، دروازه ها، آتشگاههای کوچک و دیوارهای مستحک تشکیل یافته است. سه آتشگاه بزرگ و برجسته در زمان ساسانیان در ایران وجود داشت. آتشهایی که در این آتش گاهها نگهداری میشدند، عبارت بودند از: "بُرزین مهر" (آتش عشق و والا) که مخصوص برزیگران بود و در نزدیکی نیشابور خراسان قرار داشت.