کودکانی که در تختخواب پدرومادر می خوابند؛ شاد و سالم اند

به گزارش زنهار، مطالعه‌ای که در دانشگاه اسکس انجام شد، با بررسی نزدیک به ۱۷ هزار نوزاد بریتانیایی، آنها را به مدت ۱۱ سال ردیابی کرد. نتیجه آن که کودکانی که با والدین خود تختخوابی مشترک

بدون پیش پرداخت و سپرده تا ۲۰۰ میلیون تومان وام بگیرید

تحقیقات جدید نشان داده است که استفاده از تخت مشترک والدین بر رشد روانی کودکان تأثیر منفی ندارد.

مطالعه‌ای که در دانشگاه اسکس انجام شد، با بررسی نزدیک به ۱۷ هزار نوزاد بریتانیایی، آنها را به مدت ۱۱ سال ردیابی کرد. نتیجه آن که کودکانی که با والدین خود تختخوابی مشترک داشتند، شاد و سالم بودند.

دکتر آیتن بیلگین، از دپارتمان روانشناسی اعلام کرد که هیچ ارتباطی بین اشتراک رختخواب در ۹ ماهگی و مشکلات عاطفی یا رفتاری دوران کودکی پیدا نکردیم.

این موضوع با بحث‌هایی همراه است، زیرا برخی از کارشناسان پیشتر فکر می‌کردند که تختخواب مشترک با والدین بر رشد کودکان تأثیر منفی می‌گذارد.

با این حال، برخی دیگر می‌گویند این امر به والدین و کودکان کمک می‌کند، زیرا در صورت نیاز به تغذیه در طول شب در نزدیکی یکدیگر هستند.

دکتر بیلگین گفت: «علی‌رغم بحث‌های جاری در مورد مضرات و مزایای طولانی مدت استفاده از تخت مشترک، تحقیقات علمی کمی در مورد این موضوع انجام شده است.» او ادامه داد: «والدین می‌توانند مطمئن باشند که تا زمانی که به صورت ایمن کنار یکدیگر بخوابند، بعید است که اشتراک تختخواب تاثیر منفی بر رشد عاطفی و رفتاری کودکان داشته باشد.»

«والدین می‌توانند مطمئن باشند که تا زمانی که به صورت ایمن کنار یکدیگر بخوابند، بعید است که اشتراک تختخواب تاثیر منفی بر رشد عاطفی و رفتاری کودکان داشته باشد.»

نتایج این مطالعه که در مجله «Attachment and Human Development» منتشر شده است، از داده‌های مطالعه «UK Millennium Cohort» که توسط مرکز مطالعات طولی (CLS) در دانشگاه لندن انجام شده است، استفاده کرده است. این مرکز که به مطالعه و تحقیق در مورد تغییرات در طول زمان در زندگی افراد می‌پردازد و از آنها برای تحقیق در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی و آموزشی استفاده می‌کند، داده‌های ۱۶۵۹۹ نوزاد متولد شده را در اختیار این تحقیق قرار داده است.

والدین شرکت‌کننده در مورد خوابیدن مشترک با نوزاد خود در ۹ ماهگی و رفتار‌های درونی کودکانشان مانند افسردگی و اضطراب و رفتار‌های بیرونی، مانند پرخاشگری و بیش‌فعالی در سنین ۳، ۵، ۷ و ۱۱ سالگی گزارش دادند