مرکز ملی فرش باید به سازمان تبدیل شود

به گزارش زنهار، فرحناز رافع، رئیس مرکز ملی فرش ایران با اشاره به اینکه در حال حاضر برای جابجایی ساختاری فرش دستباف از وزارت صمت به وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی در کمیسیون فرهنگی نهاد ریاست جمهوری کار کارشناسی انجام می‌شود تا شرایط انتقال این مرکز فراهم شود افزود: به نظر من این مرکز اگر در وزارت صمت یا هر وزارتخانه دیگر باشد باید مورد توجه قرار گیرد.

وی اضافه کرد: فرش دستباف مهم نیست در وزارت صمت، کار یا میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی باشد مهم این است که حاکمیت و دولت‌ها اهتمام داشته باشند، مشکلات قانونی، حقوقی، اعتباری و زنجیره تامین آن را برطرف کنند.

رئیس مرکز ملی فرش ایران گفت: بخشی از زنجیره تامین فرش در وزارت جهاد کشاورزی است و بخش دیگر آن به وزارتخانه‌های اقتصاد، کار، ارشاد و وزارت خارجه مربوط می‌شود بنابراین با یک وزارتخانه مشکلات این صنعت حل نمی‌شود تا زمانی که حاکمیت و دولت‌ها اهتمامی برای فرش نداشته باشند این هنر صنعت، جان تازه نمی‌گیرد.

خانم رافع افزود: با نگاه فعلی به فرش دستباف این هنر صنعت از بین می‌رود و این اتفاق هم اکنون هم در حال رخ دادن است و خودمان مسبب آن هستیم.

وی گفت: وقتی رئیس جمهور ترکیه درباره صادرات فرش دستباف صحبت می‌کند و حتی واردات آن را به ترکیه ممنوع اعلام کرده ضمن اینکه تسهیلاتی مانند تعرفه‌های گمرکی، حقوقی، اعتباری و همچنین حمایت از زنجیره تامین مواد اولیه برای فرش در نظر گرفته است در حالیکه این کشور در این زمینه فعال نبوده است.

رئیس مرکز ملی فرش ایران افزود: وضع فرش دستباف در کشورهایی مانند هندوستان و پاکستان و حتی افغانستان بهتر از ایران است.

خانم رافع گفت: در آذربایجان وزارت فرش وجود دارد در حالی که تعداد بافندگان آن بسیار اندک است و حتی قدمت فرش دستباف ایران را ندارد.

وی افزود: فرش دستباف باید مورد توجه قرار گیرد در غیر این صورت در هر وزارتخانه‌ای که باشد رشد نمی‌کند در نتیجه جنبه اقتصادی و بازرگانی فرش دستباف بسیار مهم است.

خانم رافع به سند بالادستی فرش دستباف در برنامه ششم توسعه اشاره کرد و گفت: بند د ماده ۴۶ برنامه ششم توسعه به آموزش و پژوهش، ایجاد خانه‌های فرش، بازاریابی و موارد متعددی در این زمینه اشاره کرده، اما تامین مالی آن صورت نگرفته است.

وی افزود: از برنامه چهارم تا برنامه ششم توسعه فقط ۷ میلیارد تومان اعتبار به آن اختصاص یافته و حتی بیش از شش سال هیچ تسهیلاتی به این حوزه داده نشده است.