جفای دولت رئیسی به بورس ایران!

نکته مهم فروش اوراق در بازار سهام، فروش منظم و به اندازه است. یعنی دولت نمی‌تواند سه روز اوراق بفروشد، یک روز هم فروش خود را متوقف کند. فروش منظم و به اندازه اوراق می‌تواند تاثیر مثبتی روی بازار سرمایه داشته باشد.

فروش اوراق برای اقتصاد کشور و بورس مفید است و به واسطه این فروش می‌توان کسری بودجه کشور را جبران کرد. مسولان دولت برای جبران کسری بودجه باید درآمد پایدار و غیر تورمی داشته باشد. این درآمد ثابت و غیر تورمی می‎تواند به واسطه فروش نفت و صادرات تامین شود؛ اما در حال حاضر به واسطه تحریم‌ها فروش نفت و صادرات نفت بسیار کم است. درنتیجه دولت برای جبران کسری بودجه خود باید دست به دامن استقراض شود.

استقراض دولت به دو روش انجام می‌شود. نخست استقراض از بانک مرکزی و پس از آن استقراض از مردم است. برخی ازکارشناسان عقیده دارند که استقراض از بانک مرکزی می‌تواند تورم‌زا باشد و نتیجه آن بسط پول است. اما استقراض از مردم به روش فروش اوراق در بازار سرمایه ضرر و زیانی برای اقتصاد و بورس ندارد و تنها دولت را به مردم بدهکار می‌کند.

فروش به قاعده اوراق در بازار سرمایه می‌تواند به رشد بورس و گردش نقدینگی در اقتصاد کشور کمک کند. اما برنامه فعلی دولت که فروش اوراق به میزان نامشخص و در روز‌های خاص صورت می‌گیرد به زیان اقتصاد و بورس است. این بدان معناست که دولتی‌ها به واسطه این فروش نامنظم نمی‌توانند کسری بودجه خود را جبران کنند و از سوی دیگر به ماهیت بورس نیز آسیب می‌زند.

دولت در همان ابتدا وعده‌های زیادی داده بود که تاکنون هیچ یک به طور ۱۰۰ درصد عملی نشده است. خب یک سوال مطرح می‌شود که چرا دولت به مردم وعده‌ای داد از پس عملی کردن آن برنیایید؟

دولت وعده‌هایی، چون عدم فروش اوراق، فروش نفت و حمایت از بورس داده بود. اما هیچ یک عملی نشده و همچنان سوال اصلی پرجاست که چرا دولت وعده‌ای می‌دهد که پس عملی کردن آن بر نمی‌آید. بررسی نظرات کارشناسان نشان می‌دهد که وعده‌های دولت سیزدهم با شرایط فعلی در چهار سال ریاست به طور ۱۰۰ درصد عملی نمی‌شود.

درست است که دولت دوازدهم بدهی زیادی به یادگار گذاشته است. اما روند فعلی دولت سیزدهم نیز باعث بدهی بیشتر دولت می‌شود و زیان اصلی به اقتصاد کشور آن زمان مشخص خواهد بود.