نوزاد عجیبی که با سه آلت تناسلی به دنیا آمد +عکس

به گزارش زنهار؛ ماجرای تولد عجیب یک نوزاد با سه آلت تناسلی در عراق، یکی از موضوعات داغ این روزهاست. دیفالیا (یا همان دو آلتی بودن)، یکی از اختلالات ژنتیکی‌ست که تاکنون در مواردی هم گزارش شده است، اما این نخستین مورد گزارش‌ شده ترایفلیا (سه‌الته) در جهان است و تاکنون مورد سه آلتی در جهان وجود نداشته است. به‌همین بهانه در این مطلب تصمیم گرفتیم به موضوع بیماری دیفالیا بپردازیم. با ما همراه باشید.

دیفالیا چیست؟​

اختلالات غیر معمولی‌ای وجود دارد که می‌تواند به سرعت و گاهی عمیقا با زندگی جنسی انسان تداخل ایجاد کند با این حال، اغلب به ندرت به اطلاع عموم رسانیده می‌شود، اختلالی عجیب که شاید تا بحال به گوشتان نخورده باشد. اختلال دو آلت تناسلی. در واقع یک وضعیت پزشکی است که در آن نوزاد پسر با دو آلت تناسلی متولد می‌شود این اختلال بسیار نادر می‌باشد.

دیفالیا یک بیماری ژنتیکی است که از بدو تولد وجود دارد و در آن فرد دو آلت دارد. این وضعیت نادر برای اولین بار در گزارشی توسط پزشک سوئیسی یوهانس جیکوب وکر هنگام روبرو شدن با جسمی که در سال ۱۶۰۹ نشان داده بود نوشته شده است.

دیفالیا از هر ۵-۶ میلیون پسر بچه فقط یکی را درگیر می‌کند. در حقیقت، از زمان اولین‌بار تشخیص پزشکی، فقط در حدود ۴۰۰ مورد در طول ۴۰۰ سال گذشته ثبت شده است.

شرط داشتن دو آلت تناسلی به تنهایی خطرناک نیست. با این حال، دیفالیا با بسیاری از شرایط دیگر همراه است که باعث ایجاد مشکلات پزشکی می‌شود. افراد مبتلا به دیفالیا اغلب نقایص مادرزادی دیگری از جمله مشکلات دستگاه گوارش و مجاری ادراری را تجربه می‌کنند. 

این افراد ممکن است عقیم باشند، اما انزال به طور معمول ممکن است از هر دو آلت رخ دهد و هر دو آلت می‌تواند تحریک شود. ادرار ممکن است از هر دو آلت تناسلی یا یکی از آن‌ها یا از طریق برخی از دیافراگم‌های دگر در کف لگن خارج شود.

طیف وسیعی از انواع دوآلتی دیده شده است، اعم از اندام‌هایی که فقط یک شکاف بین آنهاست یا دو آلت تناسلی مجزا و در فاصله معینی از یکدیگر قرار گرفته انئد. اکثر این آلت‌ها در کنار هم و از نظر اندازه برابر هستند، اما می‌تواند در بالای یکدیگر نشسته یا یکی به طور واضحی بزرگتر از دیگری باشد. دیفالیا یک وضعیت پزشکی است و نباید با دستگاه تناسلی دو بخشی که یک رویه انتخابی شامل دو نیم شدن آلت تناسلی مرد است، اشتباه گرفته شود.

دلایل ابتلا به دیفالیا

دیفالیا یک اختلال ژنتیکی مادرزادی است که این بدان معنی است که بر اثر عوامل ارثی که خارج از کنترل انسان قرار دارند ایجاد می‌شود. هیچ عامل شناخته شده واحدی در بدن پسربچه‌ها که به ایجاد این اختلال منجر شود وجود ندارد و نیز هیچ مقیاس پیشگیرانه‌ای که توسط مادران مراعات گردد در دست نیست. پزشکان و دانشمندان برای ارائه اظهارات قطعی در این مورد اطلاعات کافی در اختیار ندارند.

دیفالیا یک بیماری ژنتیکی است که در طی رشد جنین ایجاد می‌شود. بی‌نظمی ژنتیکی که باعث دیفالیا می‌شود در طول رشد اندام‌های تناسلی اثر می‌گذارد. برخی از محققان اظهار می‌کنند که قرار گرفتن در معرض داروها، عفونت‌ها یا آسیب‌های دیگر بین روز‌های ۲۳ تا ۲۵ بارداری می‌تواند منجر به دیفالیا شود، چرا که این روزها، مرحله حیاتی از رشد جینی محسوب می‌شود.

علائم دیفالیا

وقتی نوزاد پسر با دیفالیا متولد می‌شود، پزشکان ناهنجاری‎های آلت تناسلی، کیسه بیضه، یا بیضه‌‎ها را ثبت می‌کنند. در زیر شایع‌ترین موارد بروز یافته در این اختلال بر مبنای اعلام "فنوتایپ انتولوژی انسانی" فهرست شده است. بین ۸۰ تا ۹۹ درصد مردم دچار دیفالیا یکی از موارد زیر یا تعداد بیشتری از آن‌ها را نشان می‌دهند:

آلت تقسیم شده به دو بخش [آلت تناسلی دو شاخه](که دو تایی شدن آلت نامیده می‌شود)

کیسه بیضه تقسیم شده به دو قسمت (که شکاف کیسه بیضه خوانده می‌شود)

به علاوه دیفالیا خود را در چندین حالت دیگر و کمتر شایع نشان می‌دهد. بین ۳۰ تا ۷۹ درصد افراد دچار دیفالیا یکی از موارد زیر یا تمامی آن‌ها را با خود دارند:

آترزی مقعد

دو شاخه شدن مجرای ادراری دیستال

کیسه بیضه اکتوپیک (که وضعیتی غیر نرمال برای کیسه بیضه است)

در زیر برخی از دلایل کمتر شایع دیفالیا فهرست شده است. تنها ۵ تا ۲۹ درصد پسربچه‌های مبتلاء به دیفالیا این موارد را تجربه می‌کنند:

چرخش غیر نرمال کلیه‌ها

تولید غیر نرمال اسپرم

ناهنجاری استخوان شرمگاهی

نقایص دیواره بین دهلیزی

اکستروفی مثانه، یک اقدام جراحی برای ترمیم یک نقص مادرزادی که در آن کلیه‌ها خارج از بدن رشد می‌کنند نیاز است.

کریپتورکیدیزم یا بیضه فرونیفتاده

حالب دوتایی

اپیسپادیاس، یا جایگیری غیر نرمال دهانه آلت تناسلی مردان

کلیه خارجی

کلیه نعل اسبی

فتق اینگوینال

تشخیص دیفالیا

در کشور‌های پیشرفته پزشکان معمولاً این اختلال را در زمان تولد نوزاد تشخیص می‌دهند. به هر حال، شدت اختلال مزبور قسمتی از تشخیص است. شدت اختلال با تعیین سطح جدایی آلت یا کیسه بیضه در هر فرد مشخص می‌گردد. یک راه انجام این کار استفاده از طبقه‌بندی سه مرحله‌ای اشنایدر است: دیفالیای غدد، دیفالیای شکافته، و دیفالیا کامل.

درمان دیفالیا

افراد متولد دیفالیا می‌توانند در یک سن طبیعی زندگی کنند و از زندگی پر از رضایت برخوردار شوند. دیفالیا را می‌توان برطرف کرد. تقریباً همیشه در بدو تولد این مورد ذکر شده است و می‌توان از همان نوزادی برنامه‌ای برای درمان آغاز کرد. بیماران مبتلا به این بیماری باید در صورت تمایل به درمان بیماری خود با پزشک خود در مورد بهترین راه حرکت به جلو صحبت کنند. مداخله جراحی تنها خط درمان است. جراحی معمولاً شامل قطع فالوس اضافی و مجرای ادرار آن است. پزشکان قصد دارند هنگام کمک به بیماران، کمترین راه سرمشق را طی کنند، بنابراین ممکن است همیشه به جراحی دیفالوس نیازی نباشد.

چه‌موقع باید به پزشک مراجعه کرد؟

هر شخصی که علائم و علائم دیفالیا را نشان می‌دهد، باید در اسرع وقت به پزشک معالج خود مراجعه کند تا درمورد شرایط مرتبط با آن معاینه شود. حتی اگر دیفالوس فرد آن‌ها را در زندگی روزمره آزار ندهد، بررسی سلامتی بقیه بدن، به خصوص دستگاه گوارش آن‌ها مهم است.