درز اسناد محرمانه از امکانات لوکس قطار شخصی مرموز پوتین

به گزارش زنهار به نقل از روزیاتو: به تازگی اسناد محرمانه ای درباره ی قطار شخصی ولادیمیر پوتین درز یافته که اطلاعات قابل توجهی را در رابطه با امکانات این قطار مرموز فاش ساخته است.

از زندگی شخصی رئیس جمهور روسیه اطلاعات چندانی در دست نیست. وجهه ی عمومی او نیز به شدت بزک شده است. اما اسناد و تصاویر تازه ای که به طور اختصاصی به دست یک گروه تحقیقاتی روسی واقع در لندن به نام Dossier Center رسیده و در اختیار رسانه های مختلف از جمله سی‌اِن‌اِن قرار گرفته است، اطلاعاتی را فاش می سازد که کرملین همواره سعی در پنهان کردن آن ها از مردم داشته و نشان می دهد که چگونه بدگمانی پوتین او را به ایجاد یک زندگی منزوی سوق داده است.

گروه Dossier Center تحت حمایت میکخیل کودارکوفسکی قرار دارد که در گذشته یکی از چهره های مهم و پرنفوذ حوزه ی نفت و گاز روسیه بود که بعداً به منتقد کرملین بدل شد و حالا در تبعید به سر می برد.

استفاده ی پوتین از قطار حقیقت پنهانی نبوده و کرملین نیز پیش تر تصاویری از برگزاری جلسات در آن منتشر کرده بود. با این حال، امکانات و ویژگی های این قطار ۲۰ واگنه محرمانه نگه داشته شده بود.

به گفته ی گروه Dossier Center این اسناد توسط فردی از درون شرکت روسی Zircon Service درز یافته که برای راه آهن دولتی روسیه کار می کند و وظیفه ی تجهیز واگن های قطار رئیس جمهور این کشور را برعهده دارد.

یک بروشور تهیه شده توسط شرکت Zircon Service نشان می دهد در میان بخش های مختلف این قطار یک واگن مجهز به باشگاه و اسپایی لوکس وجود دارد.

این واگن که در سال ۲۰۱۸ تکمیل شده، در زمان تهیه ی این تصاویر به دستگاه های ورزشی متعلق به شرکت ایتالیایی Technogym مجهز شده بود که بعداً جای خود را به تجهیزات ورزشی شرکت آمریکایی Hoist دادند.

در کنار باشگاه، یک مرکز زیبایی کاملاً مجهز با میز ماساژ و همه نوع تجهیزات گران قیمت زیبایی وجود دارد، از جمله دستگاهی برای بهبود سفتی پوست که با امواج رادیویی کار می کند. خود اتاق نیز به گونه ای طراحی شده که امکان استفاده از دستگاه شنود در آن وجود نداشته باشد.

در انتهای این واگن نیز یک حمام و دستشویی کاشی کاری شده وجود دارد که به حمام بخار ترکیه ای و دوش مجهز است.

در میان اسنادی که به دست گروه Dossier Center رسیده نامه هایی وجود دارد که از نقش بلند پایه ترین مقامات دولت پوتین در تجهیز واگن های این قطار حکایت دارد.

کرملین البته اطلاعات فاش شده توسط گروه Dossier Center را تکذیب کرده و منکر وجود چنین واگنی در قطار پوتین شده است.

بر اساس اسناد درز یافته، در سال ۲۰۱۸ جلسه ای جهت بررسی اقدامات باقیمانده برای تجهیز واگن باشگاه برگزار شده بود که علاوه بر مسئولان شرکت Zircon Service و راه آهن دولتی روسیه، ۱۰ تن از مقامات سرویس امنیت فدرال روسیه نیز در آن حضور داشتند، سازمانی که کار آن حفاظت از پوتین است.

در میان اسناد فاش شده قراردادهای متعددی در رابطه با تعمیرات و نگهداری این قطار از جمله مربوط به واگن باشگاه وجود دارد که در آن ها تأکید شده بود انجام هر کاری بر روی واگن های قطار باید با هماهنگی سرویس امنیت فدرال روسیه صورت گیرد.

اسناد درز یافته نشان می دهد در سال ۲۰۲۰ یکی از مسئولان رده بالای راه آهن دولتی روسیه، دیمیتری پگوف در نامه ای به معاون رئیس سرویس امنیت فدرال روسیه، اولگ کلیمنتیف خواستار بررسی طرح ارسالی او برای ساخت اتاق هایی شخصی در دو واگن شده بود.

پگوف در این نامه به کلیمنتیف گفته بود راه آهن دولتی روسیه به دلیل آنکه هنوز پاسخی از سرویس امنیت فدرال روسیه در این رابطه دریافت نکرده، هنوز موفق به اجرای این طرح نشده است.

به گفته ی یک مهندس سابق سرویس امنیت فدرال روسیه به نام گلب کاراکولوف که سال گذشته از روسیه گریخت و تحت تدابیر شدید امنیتی با گروه Dossier Center به مصاحبه پرداخت، پوتین برای از میان بردن امکان ردیابی خود، به سفر با قطار روی آورده است.

کاراکولوف در این مصاحبه که در دسامبر سال ۲۰۲۲ ضبط شد، گفت: «هواپیما به محض بلند شدن روی رادار پرواز معلوم می شود. اما با قطار می شود این چیزها را پنهان کرد.»

به گفته ی کاراکولوف، او کار بر روی قطار پوتین را در حوالی سال ۲۰۱۴ با نصب تجهیزات ارتباطی آغاز کرد که پس از آماده شدن روسیه برای حمله ی گسترده به اوکراین در نیمه ی دوم سال ۲۰۲۱، استفاده از آن ها افزایش بیشتری یافت.

کاراکولوف گفت از زمان آغاز جنگ اوکراین، قطار پوتین زمان قابل توجهی را پارک شده در والدای سپری کرده است، منطقه ای دور افتاده در خاک روسیه، میان مسکو و سنپترزبورگ. پوتین اقامتگاه بزرگی در این منطقه که به دریاچه ها و جنگل هایش شهره است، دارد.

کاراکولوف در مصاحبه ی خود گفت: «نیروهای ما به طور ویژه برای این قطار قرنطینه می شدند. از زمان شروع جنگ، نیروهایمان می گفتند برای ۴۰ یا حتی ۴۵ روز به جایی نزدیک والدای می رفتند. شاید برنامه ی مشخصی برای حرکت قطار وجود نداشت، اما نیروها همیشه آماده بودند.»