جهانگیر الماسی: با تحریم هنر به هیچ جا نمی‌رسیم
این بازیگر سینما و تلویزیون در انتقاد از تحریم سینما، تلویزیون و تئاتر گفت: وظیفه ما این است که در بزنگاه از کوچک‌ترین و کم‌رمق‌ترین امکانات رسانه‌ای برای تبیین آگاهی و دانایی و فهم و منش اجتماعی استفاده کنیم. با تحریم کردن سینما به کجا می‌رسیم؟ ما باید امکانات استعمار سیاه و استثمار انسان‌ها را در جوامع مختلف تحریم کنیم اما سینمای کوچک خودمان را که چند پیر و جوان در کنار امکانات دولتی برای تولید فیلم سرمایه‌گذاری می‌کنند را تحریم می‌کنیم.
به گزارش زنهار؛ جهانگیر الماسی، بازیگر سینما و تلویزیون با اشاره به فضای سنگینی که ماه‌های اخیر در حوزه فرهنگ و هنر به وجود آمد، گفت: از آن دسته افرادی هستم که از نصیحت کردن خیلی بدم می‌آید اما باید بگویم اینجا و در این حوزه ما داریم راجع به وجه رسانه‌ای هنر صحبت می‌کنیم. هنر هم رسانه هم ابزار سیاسی هم وسیله است، همه اینها توأمان با همدیگر است. به کسانی که مرتب می‌گویند تحریم کنیم عرض می‌کنم شاید حرف‌شان به خاطر جهت‌گیری‌های سیاسی‌شان به نظر درست بیاید اما من برمی‌گردم به ابتدای دهه 70 که خیلی از همکاران ما راجع به ویدئو هم همین‌ها را می‌گفتند که ویدئو را تحریم کنیم، من آن موقع هم مصاحبه کردم و گفتم تکنولوژی را که نمی‌شود تحریم کرد. من باید خیلی آدم بی‌فکری باشم که یک امکان و ظرفیت سخن گفتن، تاثیرگذاشتن، انتقال تجربه، انتقال توانمندی، تفکر و آگاهی‌رسانی را تحریم کنم.
او ادامه داد: اتفاقا من به هنرمندان می‌گویم وظیفه ما این است که در بزنگاه از کوچک‌ترین و کم‌رمق‌ترین امکانات رسانه‌ای برای تبیین آگاهی و دانایی و فهم و منش اجتماعی استفاده کنیم. من چرا با یک تحریف اشتباهی و با یک احساسات بگویم سینما را تحریم کردم. با تحریم کردن سینما به کجا می‌رسیم؟ ما باید امکانات استعمار سیاه و استثمار انسان‌ها را در جوامع مختلف تحریم کنیم اما سینمای کوچک خودمان را که 10 جوان یا 10 پیر در کنار امکانات دولتی برای تولید فیلم سرمایه‌گذاری می‌کنند را تحریم می‌کنیم، بعد از آن طرف با هم رقابت می‌کنیم برای عکس گرفتن با یک گروهی که پول از آن طرف دنیا آورده‌اند و پولشویی می‌کنند.
الماسی تصریح کرد: من خودم را با توده مردم مقایسه می‌کنم و می‌گویم فاصله من با اینها سر چیست؟ غیر از این است که بایستی سر اندیشه باشد؟ من مهم‌ترین امکان خودم را تحریم کنم تا نتوانم اندیشه‌ام را انتقال دهم؟ این خیلی کار اشتباهی است البته صلاح مملکت خویش، خسروان دانند. یکی از مهم‌ترین جلوه‌های دموکراسی این است که آدم‌ها برای انتخاب روش و سیستم آزاد باشند. به نظرم هم سیستم دولتی و هم سیستم خصوصی ما در اینجا اشتباه می‌کند. سیستم دولتی بدون اینکه بداند به همه می‌گوید بیا این تریبون من را بگیر و از آن استفاده کن تا نشان دهی بامن رفیق هستی در حالی که خیلی جاها به ضررش است اما این موضوع را درک نمی‌کند. سیستم خصوصی‌مان هم همین طور است.
بازیگر سریال «خون سرد» در انتقاد از عملکرد اخیر حمید فرخ نژاد گفت: این آقایی که به همه ایرانی‌ها توهین کرد که من یک تار موی بدن بچه‌ام را با همه 80 میلیون ایرانی عوض نمی‌کنم، این را هیچ‌کس تحریم نمی‌کند. نگاه می‌کنی می‌بینی در شبکه‌های مجازی داخلی ما که پول از داخل کشور می‌گیرند همین‌جوری عکس‌های خوشگل شده ایشان که با سیستم‌های کامپیوتری فیلتر شده، جذابش کردند و حتی برای او عضله گذاشته‌اند چپ و راست دارند پخش می‌کنند. این را که توهین آشکار به همه ایران کرد، کسی تحریم نمی‌کند؟ اما پسر جوان 20 ساله‌ای که یک فیلم ساخته را به خاطر شرکت در جشنواره تحریم می‌کنند و به او فحش می‌دهند. به خود من هم فحش دادند. ما چه کار کرده‌ایم؟ چه چیزی برده‌ایم؟ بیایند حساب کنند ببینند در طول این 50 سالی که من در این سیستم کار کردم، چقدر پول درآورده‌ام؟ ششم گروی هشتم است. من هم باید زندگی‌ام را ادامه دهم.
او در گلایه‌ای عنوان کرد: مرتب از قول ما ناصواب گفتن و بردن و چپاندن یا گفتند احمدی‌نژادی است که من واقعا در طول زندگی‌ام دو مرتبه بیشتر آقای احمدی‌نژاد را ندیدم که یک بارش هم این بود که ساعت هفت صبح آمدند دنبالم و من را برای تنفیذ بردند که بابت این موضوع من هشت سال تقاص پس دادم. هشت سال من را بایکوت کردند. این ناجوانمردی نیست؟ به نظرم مردم عادی یا حتی همکاران من این کار را نکردند بلکه آن دست‌هایی که باید، این کار را می‌کنند. برای اینکه می‌دانند چه کار کنند. من نه کارمند جایی هستم، نه از جایی حقوق می‌گیرم، نه آینده مشخصی دارم، نه بازنشستگی دارم. بازنشستگی که خانه سینما برای من رد کرده 11 سال است. 11 سال یعنی پول یک وعده اگر دو نفر یا سه نفر بخواهیم برویم چلوکباب بخوریم.
الماسی خطاب به جوانان گفت: به جوانان می‌گویم اول باید به یک چیزی اعتقاد داشته باشید. دوم باید اطلاعات و آگاهی داشته باشی. باید بدانی در دنیا چه خبر است. باید بدانی این تفاوت‌ها سر چیست؟ چرا باید یک مهندس محترم جوان فارغ‌التحصیل دانشگاه صنعتی شریف در ایران حقوق‌اش 30 یا 20 دلار باشد اما حقوق همان آدم در آمریکا 30 هزار دلار باشد؟ بنابراین از طریق تبلیغاتی که از طریق همین رسانه‌ها، سینما، تئاتر، فیلم، تلویریون و ... می‌شود، شاهد هستیم که به راحتی فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های صنعتی شریف، امیرکبیر، فنی تهران و ... ما را به راحتی جذب می‌کنند و فرد می‌رود. در همین بساطی که شروع شده آنها دارند مجانی بهترین شهروندان دنیا را جذب می‌کنند، کسانی که در اینجا آموزش دیده‌اند. اگر راست می‌گوییم باید اینها و جریان استعمار و استثمار را تحریم کنیم.
این بازیگر سینما و تلویزیون در پایان اظهار کرد: یک بار بیاید در زندگی خصوصی جهانگیر الماسی ذره‌بین بیندازید و ببینید این از کجا می‌آورد؟ چگونه می‌خورد؟ چگونه زندگی می‌کند؟ اینی که کارش این بوده ولی بایکوت‌اش می‌کنند و نمی‌گذارند درآمد داشته باشد، گناهش چیست؟ گناهش این بوده که یک چیز دیگر فکر می‌کرده؟ بابت این، من باید این همه سختی بکشم؟ بعد اسم این دموکراسی است؟ من هم دلم می‌گیرد که در صحنه خیابان چه واقعی، چه نمایشی ببینم جوانان این مملکت چه از این طرف چه از آن طرف روی زمین بیفتند. برای من فرقی نمی‌کند. همه اینها بچه‌های این آب و خاک هستند. اینها فرزندان من هم هستند. من گریه‌ام می‌گیرد برای اینکه همه این نبردها و جنگ‌ها و این روبه‌روی هم ایستادن را نتیجه جهل و ناآگاهی می‌دانم. آن کسی که این جوان را می‌زند، از روی جهل می‌زند. آن کسی که روی هموطنش اسلحه می‌کشد می‌گویم خدایا چه شده که اینها با همدیگر اینطوری هستند؟ گناه ما این بوده که گمان می‌کردیم با بر هم زدن نظم لیبرال دموکراتیک غرب‌زده زمان شاه مثلا می‌توانیم به یک سعادت دنیوی و اخروی بهتری برسیم. این گناه ما بوده؟ بابت این باید این همه کتک بخوریم؟
