کنایه‌ای به یاد مورینیو؛ پین و مجیدی بدون اضافه‌کاری
توپ را با خود به اصفهان ببرند. این شاید مهمترین اظهارنظر دوران مربیگری فرهاد مجیدی در استقلال باشد. نظری که تکلیف همه را با فلسفه‌ی تاکتیکی او مشخص می‌کند.
به گزارش زنهار، استقلال در روزی که به ذوب آهن میدان زیادی برای داشتن مالکیت توپ داده بود یک سه امتیاز مهم دیگر را نیز تصاحب کرد تا فاصله سه امتیازی خود با پرسپولیس را حفظ کند. اتفاقی که باعث شد فرهاد مجیدی مقتدرانه رکورد میانگین امتیازگیری در لیگ برتر را از آن خود کند و با همان اقتدار از اینکه همه فقط از تیم او انتظار بازی زیبا دارند گلایه کند.
استقلال با فرهاد مجیدی در لیگ بیست و یکم راحت‌تر از هر تیم دیگری سه امتیازها را جمع می‌کند. استقلالی که به خوبی فهمیده است برای بردن در لیگ چگونه و با چه فلسفه‌ای باید بازی کند. تیمی که در خراب کردن بازی حریف و در وادار کردن حریفان به دور شدن از منطقه دفاعی‌اش به مرحله بلوغ رسیده است.
فرهاد مجیدی با فهم بالایش از نوع امتیازگیری در فوتبال ایران المان‌های لازم برای رسیدن به این هدف را در چینش بازیکنان تیمش، انتخاب سیستم و انتخاب بازیکنانش نشان داده است. استفاده از بازیکنان فیزیکی در خط حمله، استفاده از دو بال کناری برای پرسینگ و جلوگیری از بازیسازی از عقب زمین حریفان در همین راستاست. مجیدی به دنبال جلوه‌گری تاکتیکی نیست و بردن را با ارجحیت دادن به فاز دفاعی و با رساندن ساده توپ به محوطه دفاعی حریف اصل قرار داده است. برای همین هم نه برای داشتن بیشتر مالکیت توپ ارجحیتی قائل است و نه برای بازی زیبا. آن هم وقتی می‌توان به سادگی به حریفان گل زد.
مجیدی تکلیفش را با نوع فوتبال دلخواهش مشخص کرده است. در استقلال خراب کردن بازی حریف در اولویت است. محبوس کردن حریف در زمین خودی با پرسینگ با برنامه از استقلال تیمی ساخته که کمترین موقعیت گل را در بین رقبا به حریفان می‌دهد. سرعت دادن به بازی در زمان تصاحب توپ با دادن یکی دو پاس کوتاه و سپس یک پاس بلند نیز از استقلال در فاز هجومی یک تیم ضربتی ساخته. تیمی که برای زدن گل نیازی به ساخت بازی با تعداد پاس بالا نمی‌بیند و به همین دلیل هم برخی از گل‌های این تیم نه در پی یک پروسه طولانی خیمه زدن روی دفاع حریف که به یکباره و در شرایطی که بازی رو به رخوت رفته و سرد شده به ثمر رسیده است. درست در زمانی که کسی انتظارش را نداشته.
مجیدی با این سبک از بازی تا کنون به نتیجه دلخواهش رسیده. او در دام جلوه‌گری‌های تاکتیکی نیفتاده و با آماده کردن بدن بازیکنان خود برای دوندگی بی‌امان و با برنامه‌ریزی هوشمندانه برای پرسینگ هدفمند در زمین حریف موفق شده سادگی را چاشنی بازی شاگردانش کند و با همین فرمول هم مقتدرتر از هر تیمی در لیگ برنده شده است.
همین که استقلال با زدن گل اول در هر بازی آن هم در هر دقیقه‌ای، خیال هوادارانش را تا حدود زیادی از سه امتیاز راحت می‌کند نشانی بر این اقتدار تاکتیکی استقلال است. این خیال راحت آن هم تا این حد در این فصل نصیب هواداران هیچ تیمی نشده. این اقتدار در کنترل جریان بازی حتی اگر با مالکیت بیشتر توپ توسط رقیبان نیز همراه شود، همان چیزی است که مجیدی از تیمش می‌خواهد و به آن هم رسیده.
بردن استقلال در لیگ امسال نیازمند خلاص شدن از فشار بی‌امان آبی‌ها در زمین حریف است. تیمی که بتواند خود را به زمین استقلال برساند و در آنجا بماند. نه همچون ذوب آهن که وقت زیادی را صرف در آوردن توپ از زمین خودی و رساندن آن به منطقه دفاعی استقلال می‌کرد.
هر چند نمی‌توان با اطمینان از پاسخگو بودن این سبک بازی استقلال تا پایان فصل گفت اما بردن این استقلال هم با سبک بازی همیشگی و فرمول‌های نخ‌نما شده‌ی تاکتیکی در لیگ برتر به راحتی امکان‌پذیر نیست. چه بسا در مقابل این استقلال باید کمی ساده‌تر بازی کرد. چه بسا لازم باشد زیر توپ زد، پاس بلند داد و جلوه‌گری تاکتیکی را فراموش کرد.
