اقدام تکراری مربی تیم پرهوادار

به گزارش زنهار؛ این رویه‌ای عادی در سراسر جهان است که طبیعتا شامل ایران هم می‌شود. در نهایت اما باید منتظر بمانیم و ببینیم مربیان چه لیستی را برای خرید بازیکن در اختیار باشگاه‌ها قرار می‌دهند. در حقیقت این لیست آنهاست که حقایق را تعیین می‌کند. این وسط اما بعضی مربیان یک ترفند تکراری و نخ‌نما دارند که خیلی اوقات از آن استفاده می‌کنند؛ ترفندی که آنها را نزد هواداران «مظلوم» جلوه می‌دهد و باعث می‌شود خریدهای بد احتمالی‌شان هم توجیه شود.

اگر قرار باشد به‌طور روشن‌تر حرف بزنیم، بعضی مربیان تیم‌های بزرگ عادت کرده‌اند یک لیست خرید کهکشانی و در حد «غیرممکن» تحویل مدیران باشگاه‌ها بدهند. در این لیست اسم مطرح‌ترین بازیکنان حاضر در لیگ و نیز بعضی لژیونرها به چشم می‌خورد؛ نفراتی که خیلی‌های‌شان ممکن است با باشگاه‌های دیگر قرارداد داشته باشند و جذب آنها نیاز به پول گزاف داشته باشد. مثلا یک مربی مطرح لیگی در هر پنجره اسم بازیکنانی مثل دانیال اسماعیلی‌فر، محمدرضا حسینی، امید نورافکن، سعید صادقی و چند لژیونر سرشناس را به باشگاه می‌دهد. خب طبیعی است که جذب این نفرات برای مدیران تیم آسان نیست، در نتیجه لیست‌های خرید دوم و سوم فعال می‌شود که عمدتا شامل بازیکنان نه‌چندان مفید است. هر وقت هم که در طول فصل از این خریدها ایراد گرفته شد، مربی یا حامیان او بهانه می‌آورند که «بازیکنان مدنظر ما جذب نشدند.» خب طوری لیست بدهید که بازیکنان قابل جذب باشند. اینطوری بهتر نیست؟

وظیفه کادرفنی این است که در طول فصل دقت به خرج بدهد و مهره‌های مفید و مقرون‌به‌صرفه برای تقویت تیم را پیدا کند. خیلی مواقع مربیان باهوش از بازیکن دسته اولی و تستی هم ستاره می‌سازند. در حقیقت تشخیص استعداد اینهاست که برای کادرفنی فضیلت محسوب می‌شود، وگرنه اینکه شما دست روی گران‌ترین بازیکنان تحت قرارداد سایر باشگاه‌ها بگذارید که هنر نیست.