به خرداد رسیدیم و هنوز هیچ؛چه سکوت هراس‌انگیزی؛ بیدار شو سرمربی!
سکوت محض و انفعال خالص از سوی سرمربی؛ ما انتظارات دیگری از دراگان اسکوچیچ و در واقع "جایگاه سرمربی تیم ملی ایران" داریم.
به گزارش زنهار؛ در ماه های ابتدایی حضور دراگان اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی ایران که مصادف با شیوع ویروس کرونا هم شد، این سرمربی کروات با سیاست سکوت تلاش کرد جایگاه خود را روی نیمکت تیم ملی مستحکم سازد. اسکو طی سلسله سفرهایی اروپایی، با بازیکنان مهم و تاثیرگذار تیم ملی ایران جلساتی دوستانه و خصوصی گذاشت و در حقیقت تلاش کرد رضایت آنها را برای آغاز همکاری جلب کند. در روزهای مطرح شدن گزینه های داخلی و سپری شدن دوران فاجعه بار پساویلموتس، حداقل هواداران اسکوچیچ برای دفاع مدعی شدند فرصتی برای "تیم سازی" برای این سرمربی وجود ندارد و اوضاع اینقدر بغرنج و بهم ریخته است که تنها سر و سامان دادن به شرایط موجود هم ماموریت بزرگ و دشواری محسوب می شود.
بعد از گذشت بیش از یک سال و به نوعی فراموش شدن شرایط تیم ملی، موعد مرحله اول مسابقات مقدماتی فرا رسید. علیرغم شروعی نه چندان امیدوارکننده مقابل هنگ کنگ، در ادامه تیم اسکوچیچ یکی بعد از دیگری و در شرایط غیرمنصفانه در بحرین رقبای همیشگی و اغلب دشوار فوتبال ایران در غرب آسیا را مغلوب کرده و راهی دور نهایی مرحله مقدماتی جام جهانی شد. بر خلاف بسیاری از ادوار، تیم ملی ایران در دور دوم شروعی درخشان داشته و این بار خیلی زود موفق به راهیابی به مرحله نهایی جام جهانی شده و بلیت قطر را بدون استرس برای خود رزرو کرد. اگرچه بی تردید گروه ایران نسبت به دیگر گروه‌ها در آسیا راحت تر بود، اما غیرممکن است بشود شایستگی بازیکنان و کادر فنی را در مسیر این صعود بزرگ و قابل تحسین، انکار کرد. بسیاری از منتقدان اسکو حالا به صف علاقمندان به این سرمربی کروات اضافه شده و طعنه "سرمربی سابق خونه به خونه" از طرف بخش قابل توجهی از هواداران به "سرمربی مقتدرانه ترین صعود تاریخ به جام جهانی" تبدیل شد.
در اوایل سال جدید شمسی بود که قرعه کشی جام جهانی در دوحه برگزار شد و بر اساس این قرعه، تیم ملی ایران در گروه دشوار انگلیس، آمریکا و برنده پلی آف اروپا قرار گرفته است. یک؛ مشخص نیست چرا اینقدر این بار به راحتی از صعود به دور بعدی حرف زده می شود. این انگلیس احتمالا بهترین تیم تاریخ این کشور (بر اساس آمار) است. آمریکا تفاوت فاحشی با سه دهه پیش دارد و آن تیم متشکل از بازیکنان نوپای MLS حالا جای خود را به شماره 10 چلسی، گلر دوم سیتی، مدافع فیکس بارسلونا، هافبک مورد علاقه مکس آلگری در یوونتوس و ... ستاره هایی از این دست داده است. تیم سوم هم هر تیمی باشد قطعا حریف آسانی نیست.
اما از روز قرعه کشی تقریبا حتی شاهد بروز یک واکنش قابل حساب و دلگرم کننده از سوی دراگان اسکوچیچ در مورد مسیر سخت تیم ملی تا جام جهانی و مسابقات دشوار در قطر 2022 نبوده ایم. مطابق انتظار از همان ابتدا وعده هایی بزرگ در مورد طی مسیر دقیق و برنامه ریزی شده در راه رسیدن به تورنمنت بودیم، اما تا امروز حتی یکی از وعده های داده شده نیز عملی نشده است.
با توجه به برگزاری مسابقات رسمی در اروپا، تقریبا روی کاغذ هم هیچ احتمالی در مورد رویارویی در قالب بازی تدارکاتی با کشورهای این قاره وجود ندارد. ادعاهای بزرگ و اغلب دروغین تقابل با برزیل و آرژانتین مانند ادوار قبل به خاطرات پیوسته و حتی مسابقه برابر تیم ملی کانادا نیز در هاله ای از ابهام قرار دارد.
منطق حکم می کند اگر قرار بر طی مسافتی اینقدر طولانی برای بازی مقابل کاناداست، حداقل یک یا دو بازی دیگر نیز در آن منطقه برگزار شود تا این سفر سود قابل توجهی برای تیم ملی داشته باشد. اما حتی برگزاری این بازی نیز قطعی نشده و رویارویی با سادیو مانه و ادوارد مندی یا تیم ملی اکوادور به نظر شدنی نخواهد بود.
در حقیقت این تعطیلات اولین فرصت بسیار خوب برای شروع اردوی آماده سازی تیم ملی برای جام جهانی بود که انگار به راحتی از دست می رود. حسرت برانگیز اما برنامه ریزی مدون و دقیق حتی رقبای آسیایی و مسابقات از همین حالا قطعی شده برابر قدرت های بزرگ فوتبال دنیا است. این ضعف دائمی مدیریتی در فوتبال ایران چیز جدیدی نیست و در ادوار قبل وجود داشته، نکته حیرت انگیز اما سکوت غیرقابل باور دراگان اسکوچیچ در رابطه با این اتفاقات است. به جز یک تصویر از تیتر جنجالی نشریه سان در اتاق کار اسکو، اصلا هیچ عکس یا حرف یا کلامی از این سرمربی کروات بعد از قرعه کشی جام جهانی منتشر نشده و این سکوت دیگر واقعا هراس انگیز شده است.
منتقدان اسکو تصور می کنند او تنها به هر نحوی به دنبال حفظ صندلی خود روی نیمکت تا شروع جام جهانی است و هواداران این سرمربی نیز اخیرا شاید پاسخ درست و محکمی به این ادعا نداشته باشند. در ادوار قبلی، سرمربیان تیم ملی تمام وقت پای کار بوده و میلیمتر به میلیمتر برنامه آماده سازی را با دقت پیش می بردند. هر جا هم که اهمالی صورت می گرفت آنقدر با صدای بلند انتقاد و در واقع غرغر می کردند (متاسفانه و تلخ، این روش در فوتبال ایران اغلب جواب می دهد)، که ارکان فدراسیون برای در امان ماندن از انتقادات شدید رسانه و تلویزیون، چاره ای جز تمکین از فرامین سرمربی و انجام کار درست (شاید علیرغم میل باطنی) نداشتند.
اما انگار هیچ اثری از دراگان اسکوچیچ در فاصله شش ماه مانده به جام جهانی در فوتبال ایران نیست. حتی فدراسیون فوتبال در مورد طعنه نه چندان زیبنده یکی از سرمربیان آینده دار فوتبال ایران در مورد دراگان اسکوچیچ نیز واکنشی نشان نمی دهد و انگار حتی یک نفر در این مجموعه بیدار نیست.
ارکان فدراسیون درگیر یارکشی های درون گروهی شده و برای صندلی های آتی بلیت رزرو می کنند. دراگان اسکوچیچ کلامی انتقاد نکرده و صحبت نمی کند و حتی هنوز تکلیف کادر فنی برای جام جهانی مشخص نیست. با وحید هاشمیان صحبت نشده، آینده کریم باقری هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد و همه چیز درهم. سکوت اسکوچیچ شاید پایانی جز اندوه و حسرت در قطر 2022 نداشته باشد. هواداران منطقی فوتبال انتظار صعود قطعی و آسان از این گروه دشوار را ندارند، اما حداقل خواسته هواداران فوتبال، تلاش صد در صدی تمامی ارکان فدراسیون و تیم ملی برای نمایشی آبرومندانه و درخور در این تورنمنت است.
شان جایگاه سرمربی تیم ملی ایران (هر نام و گزینه ای)، نیازمند فعالیت شبانه روزی و واکنش به کوچک ترین جزئیات است. تا امروز تلاش چندانی برای رسیدن به این هدف انجام نشده و این ناکارآمدی امیدهای ما برای درخشش در قطر را از بین خواهد برد. فدراسیون فوتبال ایران در بسیاری از ادوار همین بوده، اما تو بیدار شو سرمربی.
