سیل جهانی در راه است

به گزارش زنهار؛ این مقدار یخ ذوب شده به اندازه‌ای است که کل بریتانیا را تا ۱۵ متر به زیر آب ببرد یا کل شهر نیویورک را تا ۴۵۰۰ متر در خود غرق کند.

مطالعه جدید که توسط دانشگاه لیدز رهبری می‌شود، اولین مطالعه‌ای است که از داده‌های ماهواره‌ای برای شناسایی این پدیده (معروف به روان‌آب صفحات یخی) از فضا استفاده می‌کند.

یافته‌های منتشر شده در Nature Communications نشان می‌دهد که روان‌آب‌های ذوب شده‌ی گرینلند در چهار دهه گذشته ۲۱ درصد افزایش یافته و از تابستانی به تابستانی دیگر ۶۰ درصد نامنظم‌تر شده است.

دکتر توماس اسلیتر، نویسنده اصلی، محقق در مرکز مشاهدات قطبی و مدل‌سازی در دانشگاه لیدز می‌گوید:

همانطور که در سایر نقاط جهان دیده ایم، گرینلند نیز در برابر افزایش رویداد‌های آب و هوایی شدید آسیب پذیر است.

با گرم شدن آب و هوای ما، منطقی است که انتظار داشته باشیم که موارد ذوب شدید در گرینلند بیشتر اتفاق بیفتد - مشاهداتی مانند این گام مهمی در کمک به ما برای بهبود مدل‌های آب و هوایی و پیش‌بینی بهتر اتفاقات قرن حاضر است.

این مطالعه که توسط آژانس فضایی اروپا (ESA) به عنوان بخشی از پروژه امکان‌سنجی موازنه جرم سطحی قطبی تامین شد، از اندازه‌گیری‌های ماموریت ماهواره‌ای CryoSat-۲ ESA استفاده کرد.

این تحقیقات نشان می‌دهد که طی دهه گذشته (۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰)، افزایش رواناب آب‌های مذاب از گرینلند، سطح دریا‌های جهان را یک سانتی متر افزایش داده است. یک سوم از این کل مقیاس، تنها در دو تابستان گرم (۲۰۱۲ و ۲۰۱۹) به وجود آمد، زمانی که شدت آب و هوای گرم منجر به رکوردشکنی سطح ذوب یخ شد که در ۴۰ سال گذشته مشاهده نشده بود.

افزایش سطح دریا ناشی از ذوب یخ‌ها، خطر سیل را برای جوامع ساحلی در سراسر جهان افزایش می‌دهد و اکوسیستم‌های دریایی در اقیانوس منجمد شمالی را که جوامع بومی برای تامین غذا به آن متکی هستند، مختل می‌کند.

همچنین می‌تواند الگو‌های گردش اقیانوس و جو را تغییر دهد که بر شرایط آب و هوایی اطراف کل سیاره زمین تأثیر می‌گذارد.

در طول دهه گذشته، روان‌آب از گرینلند به طور متوسط ​​۳۵۷ میلیارد تن در سال بوده است که در سال ۲۰۱۲ به حداکثر ۵۲۷ میلیارد تن ذوب یخ رسیده است، زمانی که تغییرات در الگو‌های جوی باعث شد که هوای گرم غیرمعمولی بر روی بیشتر ورقه‌های یخ بنشیند. این بیش از دو برابر حداقل رواناب ۲۴۷ میلیارد تنی بود که در سال ۲۰۱۷ رخ داد.

این تغییرات مربوط به رویداد‌های آب و هوایی شدید، مانند امواج گرما است، که بیشتر شده‌اند و اکنون به دلیل روان‌ابی که تولید می‌کنند، عامل اصلی از بین رفتن یخ از گرینلند هستند.

با این حال، دلایلی برای خوش بین بودن وجود دارد. ما می‌دانیم که تعیین و دستیابی به اهداف معنی دار برای کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای می‌تواند تلفات یخ از گرینلند را تا سه برابر کاهش دهد و هنوز زمان برای رسیدن به این هدف وجود دارد.

این اولین مشاهدات روان‌آب‌های گرینلند از فضا همچنین می‌تواند برای بررسی نحوه شبیه‌سازی مدل‌های آب‌وهوای مربوط به ذوب یخ‌ها مورد استفاده قرار گیرد که به نوبه خود امکان پیش‌بینی بهتری را در مورد اینکه گرینلند چقدر سطح دریا‌های جهانی را در آینده افزایش می‌دهد، با شایع‌تر شدن رویداد‌های آب و هوایی شدید، فراهم می‌کند.

تخمین‌های مدل نشان می‌دهد که ورقه یخی گرینلند تا سال ۲۱۰۰ بین ۳ تا ۲۳ سانتی‌متر در افزایش سطح دریا‌های جهانی نقش خواهد داشت.

این پیش‌بینی دامنه وسیعی دارد، تا حدی به دلیل عدم قطعیت‌های مرتبط با شبیه‌سازی فرآیند‌های پیچیده ذوب یخ، از جمله موارد مرتبط با آب و هوای شدید. اگر آن‌ها را مدلسازی کنیم، ما را قادر می‌سازد تا تخمین‌های خود را از افزایش سطح دریا در آینده اصلاح کنیم.

در نهایت، این مطالعه نشان می‌دهد که ماهواره‌ها قادر به ارائه تخمین‌های فوری از ذوب یخ‌های تابستانی هستند، که از تلاش‌ها برای گسترش ظرفیت انرژی آبی گرینلند و جاه‌طلبی اروپا برای پرتاب ماموریت CRISTAL برای جانشینی کرایوسات-۲ پشتیبانی می‌کند.

از زمانی که ماهواره CryoSat ESA بیش از ۱۱ سال پیش پرتاب شد، این ماهواره اطلاعات زیادی در مورد مناطق قطبی که به سرعت در حال تغییر هستند به دست آورده است.

این ماهواره برجسته همچنان کلید تحقیقات علمی و حقایق غیرقابل انکار است، مانند این یافته‌ها در مورد روان‌آب‌های ذوب شده، که بسیار حیاتی هستند. اطلاعاتی که در تصمیم گیری در مورد سلامت سیاره ما بسیار مهم هستند.

با نگاهی بیشتر به آینده، ماموریت گسترش کوپرنیک نگهبان CRISTAL این اطمینان را به ما می‌دهد که بر یخ آسیب پذیر زمین در دهه‌های آینده نظارت خواهد شد. در این بین، ضروری است که CryoSat تا زمانی که ممکن است در مدار بماند تا شکاف قبل از این‌ها کاهش یابد. گفتنی‌ست که ماموریت‌های جدید کوپرنیک عملیاتی شده اند.