بهروز وثوقی به ایران بازگشت؟

به گزارش زنهار؛ بهروز وثوقی در بخش هایی از گفت و گو با نشریه چلچراغ که به مناسبت تولد ۸۴ سالگی اش انجام شده، درباره خاطرات و نگاهش به بازیگری و احتمال بازگشتش به ایران گفت: در شرایطی که الان مملکت دارد فکر نمی کنم عملی باشد که من بیایم. چون اگر می توانستم راحت بیایم، همان سالهای اول می آمدم. نمی دانم شما چقدر می دانید..همیشه از خیلی جاها حمله هایی به من شده و همیشه هم اینها بوده. خب من با چه اطمینانی بلند شوم بیایم؟

یک عده ایی هستند که دوست دارند معروف شوند و از این معروفیت استفاده های گوناگون بکنند. این در سینما از نظر من مردود است. من دوست نداشتم فقط معروف بشوم. من فکر می کردم سینما هنری است که باید آدم عمیق تر بهش فکر کند و عمیق تر انجام دهد. وقتی عمیق تر و درست تر انجام بدهد خود به خود معروف می شود و خود به خود مطرح می شود.

اگر مردم نباشند، من هیچ کس نیستم

اگر مردم نباشند، من هیچ کس نیستم. اگر مردم نباشند، نیایند فیلم های من را ببینند یا برای تماشای تئاترهایی که بازی می کنم نیایند من کسی نیستم. تمام هنرمندان دنیا از نقاش گرفته تا شاعر و.. اگر مخاطب نداشته باشند به درد نمی خورند. وظیفه هنرمند است که از استقبالی که از او می شود تشکر کند.

برای «گوزن ها» بعد از اینکه فیلم آمد بیرون روزی اقلا بیست، بیست و پنج نامه از مادرها دریافت می کردم که فقط تشکر می کردند که شما صورت بچه های ما را بهشان نشان دادی ، شما نشان دادی که این ها مواد مخدر می زنند چه حالتی دارند. به همین دلیل تعداد زیادی از بچه های ما مواد را ترک کردند. اینها برایم خیلی ارزش داشت.

اظهارنظر بهروز وثوقی راجع به کارنامه اش

من نمی توانم بگویم در صدر جدول هستن یا در پایین جدول. من تنها چیزی که می خواهم بگویم این است تا یک زمانی من انتخاب می شدم و از یک زمانی من انتخاب می کردم همه چیز را. آن کارهایی که من انتخاب کردم، همه اش حساب شده بود و آنها یادگاری های من است که در سینمای ایران جا گذاشتم.

آرزوی من در تمام این مدت در غربت این بوده که در ایران مردم راحت تر زندگی کنند. اگر هم فرصتی به من داده شود که برگردم آن جا و چند نفر را خودم آن طور که دلم می خواهد، آن تجربیاتم را در اختیارشان بگذارم که استفاده کنند. متاسفانه چندین سال است که نشده. ولی آرزویم این است که واقعا بشود و در ایران یک وضعیتی پیش بیاید که اگر من بتوانم بیایم. نه این که بیایم کار فیلم کنم، بیایم این تجربیات گذشته ام را در اختیار جوان هایی که علاقه مندند به این کار، مجانی بگذارم.»