بازیگر پیشکسوت سکوت خود را شکست

به گزارش زنهار؛ داریوش ارجمند، بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون در توضیح حال و هوای نوروزی خود می گوید: «عید پای سفره هفت سین پیش زن و بچه هایم هستم؛ هیچ سالی در نوروز از خانواده ام دور نبوده ام؛ البته امروز آن ها دیگر سفره دار هستند و دور و برشان شلوغ است و از همه دنیا همسرم برایم مانده است و همه رفته اند.»

او ادامه می دهد: «معمولا در عیدها سفر نمی روم؛ شلوغی جمعیت در همه مناطق کلافه کننده است و این زمان، زمان مناسبی برای سفر نیست. روزهای نوروز در خانه خوش می گذرانم؛ بیرون می روم، فیلم می بینم، دوستانم به دیدارم می آیند؛ فلسفه نوروز، روزی نو است که ما خودمان را با آن نو می کنیم؛ خودمان باید روزمان را نو کنیم.»

عیدهای خاطره انگیز

ارجمند می افزاید: «تمام عیدهای زندگی ام برایم خاطره انگیز بوده است به دلیل این که اسم نوروز روی خودش است؛ وقتی روز نو می شود همه چیز خاطره است؛ اما بهترین خاطرات نوروزم زمانی بود که پدر و مادر و خواهر و برادرم همه زنده بودند و در یک خانه و یک جا زندگی می کردیم و دور هم جمع می شدیم و آن اتحاد و همدلی، هم فکری و هم نگاهی همه با هم در نوروز بود که امروز دیگر نیست.»

او می گوید: «امروز کسی دیگر حوصه ندارد از این سر شهر به آن سر شهر برود تا صبح عید را به پدر و مادرش تبریک بگوید؛ چیزها معنایشان را از دست نداده اند بلکه ما معنای چیزها را از دست داده ایم. ترافیک و دوری راه ها بهانه خوبی برای غفلت نیست؛ چرا که این موضوع را می توان با زودتر بیدار شدن جبران کرد و دو ساعت زودتر بیدار شد و به پدرومادر سر زد.»

ترافیک و دوری راه ها بهانه خوبی برای غفلت نیست

ارجمند تاکید می کند: «این موضوع را حتی در شغل خودمان هم داریم که آدم ها دیر سر صحنه و کار حاضر می شوند و بهانه شان ترافیک است؛ در حالی که مشکل ترافیک را واقعا می توان با دو ساعت زودتر بیدار شدن، حل کرد. این ها را می توان با محاسبه اصلاح کرد اگر دائم دنبال بهانه و رفع تکلیف نباشیم. امام علی(ع) هم این را در نهج البلاغه می گوید که هر زمان که شما را فراخواندم، مسئولیت خود را به گردن دیگران انداختید.»

بازیگر فیلم سینمایی «ناخدا خورشید» (ناصر تقوایی- ۱۳۶۵) با اشاره به فضای مجازی خاطرنشان می کند: «فضای مجازی این روزها به فضایی مزاجی تبدیل شده است که هرکس براساس مزاج خودش در آن می نویسد.»

او می افزاید: «حرف ها در این فضا تکه پاره شده و درست منتقل نمی شود؛ اظهارنظر من در مورد ورزش زنان آن قدر حواشی به دنبال داشت که در باورم نمی گنجید؛ تمام زندگی ما حاشیه شده است و اصلا در متن زندگی نمی کنیم.»

سردرگمی عجیب آدمها

بازیگر فیلم سینمایی «قاعده بازی» (احمدرضا معتمدی- ۱۳۸۵) خاطرنشان می کند: «امروز آدم ها در یک سردرگمی هستند که نمی دانند چرا هنرپیشه، وزشکار یا مهندس، هنرمند و صاحب هر شغل دیگری هستند. با شعار نمی شود زندگی کرد.»

این هنرمند پیشکسوت می افزاید: «آن زمان آدم های توانمندی داشتیم؛ سریال چیزی است که از منِ سازنده متبادر می شود؛ از کوزه همان برون تراود که در اوست. ناصر تقوایی و علی حاتمی امروز کجا هستند؟ یکی مُرد و یکی مرُدار شد، یکی به غضب خدا گرفتار شد؛ این آدم ها کجا هستند، چرا کم کار و بیکار شدند یا از مملکت رفتند؟»

او تصریح می کند: «تلویزیون هنوز موفق نشده است یک پلان خنده دار مانند «دایی جان ناپلئون» بسازد؛ در تولیدات این روزها بازیگران این همه بالا و پایین می پرند و جوک می گویند و ادا درمی آورند اما خنده دار نیستند و آن چیزهایی که باید، نشده است.»

بزرگترین حسرت زندگی

او در پاسخ به این پرسش که بزرگ ترین حسرت زندگی خود را چه می داند، می گوید: «مگر می شود کسی حسرت نداشته باشد؟ بزرگ ترین حسرت من در زندگی از دست دادن مادرم و پس از آن پدرم بود؛ خواهر و برادرانی که از دست دادم و غمش این بود که این ها به موقع نرفتند و حسرت شان به دلم ماند؛ برادر زنی داشتم که بسیار دوستش داشتم و او هم بی موقع رفت. جز این ها در زندگی ام اجازه ندادم چیزی مفت و مسلم از دستم برود.»

ارجمند خاطرنشان می کند: «آن چیزی که دغدغه اش را دارم آزادی است؛ نه به معنای بی بند و باری که به معنایی که خداوند ما را آفرید و آن گونه ای که پیامبر ما به ما آزادی را آموخت و خودش آزاد بود. همان گونه که امام حسین(ع) «هیهات من الذله» را به ما یاد داد و گفت اگر دین ندارید آزاده باشید؛ این ها حرف های درست از آدم هایی از دل تاریخ است.»