مریم؛ زنی که همه بچه‌های ایران را حداقل یک بار خوابانده
اگر از بچه‌های دهه شصتی بخواهید یک لالایی بخوانند خیلی‌هایشان اولین چیزی که به ذهن‌شان می‌رسد «گنجشک لالا..مهتاب لالا...» است.
به گزارش زنهار به نقل از برترین‌ها: روز گذشته در ساختمان شهدای رادیو برای برگزاری جشن سالروز آغاز به کار «شب بخیر کوچولو» شوروحالی به‌پا بود. بسیاری دور از چشم مریم نشیبا و درحالی‌که او در استودیوی شماره ۲۴ مشغول ضبط بود، در تدارک جشنی شگفتانه بودند تا این گوینده پیشکسوت را به ذوق آورند. ما هم کنار مهدی آذرمکان مدیر شبکه رادیویی ایران، کاظم داداشی قائم‌مقام مدیر شبکه و مدیر گروه جامعه و سلامت، گلریز وکیلی تهیه‌کننده برنامه، جمعی از مدیران رادیو و دیگر دست‌اندکاران در این مراسم حاضر بودیم.
همه پنهانی آماده بودند تا با پایان ضبط قسمتی از شب‌بخیر کوچولو، مریم نشیبا از استودیو خارج شود و کیک جشن ۳۳سالگی این برنامه و دوربین‌هایی را ببیند که منتظر ثبت لحظه شگفتی او هستند. تیتراژ برنامه پخش شد و نشیبا پا از استودیو بیرون گذاشت. بالاخره لحظه‌ای که منتظرش بودیم، رسید. نشیبا آمد و با دیدن جمعیت، پارچه‌نوشته تبریک و کیکی که تصویر او در حال اجرا رویش چاپ شده بود، چشمانش از تعجب و شوق برق زد و لبانش خندید. به شیوه منحصر‌به‌فردش و با صدایی گرم با حضار خوش و بش کرد و مدام می‌گفت انتظارش را نداشتم!
به همین بهانه ما هم یادی کردیم از برنامه نوستالژیکی که با صدای قصه گویش «مریم نشیبا» شناخته می‌شود.
اگر از بچه‌های دهه شصتی بخواهید یک لالایی بخوانند خیلی‌هایشان اولین چیزی که به ذهن‌شان می‌رسد «گنجشک لالا..مهتاب لالا...» است؛ لالایی نوستالژیکی که اواخر دهه 60 با برنامه «شب بخیر کوچولو» هر شب بچه‌ها را برای خواب آماده می‌کرد. در روزهای پس از سال‌های پر تب و تاب جنگ که بچه‌ها باید به زندگی بازمی گشتند و بچگی می‌کردند «شب بخیر کوچولو» یکی از راه‌های این بازگشت بود. «شب بخیر کوچولو» تیرماه سال 69 برای اولین بار پخش و ماندگار شد.
بهتر است ماجرای انتخاب مریم نشیبا به‌عنوان قصه‌گوی «شب بخیر کوچولو» را از زبان ساعد باقری بخوانیم: «برای قصه گویی از چند نفر مانند کسانی که قبلاً در کانون پرورش فکری بودند و قصه می‌گفتند تست گرفتیم. در تست اولیه حدود ۱۰ نفر مد نظرمان بودند. آن زمان کمیته تخصصی کودک و نوجوان نداشتیم که تشخیص دهد چه کسی صدا و لحنش برای قصه گویی مناسب است. گفتیم کسانی که می‌خواهند تست بدهند قصه بخوانند و حدود ۱۰ کودک هم از مهدکودک به استودیو آوردیم که قصه‌ها را گوش کنند. نفر سومی که تست داد مریم نشیبا بود. تا شروع کرد به قصه گفتن همان اوایل دیدم یکی از بچه‌ها روی صندلی چرت می‌زند و به میان قصه که رسیدیم چشمان همه آنها سنگین شده بود. همان زمان می‌شد فهمید که صدایش چقدر روی این برنامه می‌نشیند. توان بالای قصه‌گویی و صدای بسیار زیبا و ارتباطی که با کودکان برقرار می‌کرد باعث شد با فاصله بسیار از بقیه نفر اول باشد و ما او را انتخاب کردیم.»و مریم نشیبا خودش به یاد می‌آورد که زمان تست دادن برای این برنامه تازه لوزه‌هایش را عمل کرده بوده اما با این شرایط هم صدایش برگ برنده «شب بخیر کوچولو» شد.
البته که «شب بخیر کوچولو» را بدون لالایی‌اش نمی‌توان به یاد آورد. بخش مهمی از شناسنامه این برنامه که حالا خاطره مشترک و دوست داشتنی بچه‌های دهه شصتی است. ملودی‌اش مانند تمام لالایی‌ها غمگین است اما هرکدام از بچه‌هایی که الان بالای 30 سال دارند با شنیدنش لبخند می‌زنند. لالایی با تأکید باقری و گروه برنامه ساز بر سادگی ساخته شد. محمود منتظم صدیقی موسیقی آن را روی شعری از مصطفی رحماندوست ساخت و خواهرزاده آهنگساز به‌نام پروشات پیروزکار که آن زمان 8 سال داشت و هم سن و سال بسیاری از مخاطبان برنامه بود لالایی را خواند. نتیجه لالایی ماندگاری شد که خیلی‌ها آن را جزو مشهورترین قطعات موسیقی ساخته شده بعد از پیروزی انقلاب اسلامی می‌دانند و شب بخیر کوچولو با همین ویژگی‌ها در خاطره‌ها ماند و شد یکی از آن برنامه‌های نوستالژیکی که بچه‌های دهه شصتی وقتی می‌خواهند آن روزها را به یاد بیاورند محال است «شب بخیر کوچولو» را از قلم بیندازند. برنامه‌ای که بعد از ساعت‌ها بازی و نوشتن مشق بچه‌ها را وادار می‌کرد جلو رادیوهای آن زمان دراز بکشند، قصه‌ها را با صدای جادویی مریم نشیبا بشنوند و با لالایی چشم‌ها را روی هم بگذارند.
در ادامه قسمتی از این برنامه نوستالژیک را بشنوید و لذت ببرید
